Historia

Średniowieczną warownię, której początki datuje się na lata 20. XIV w., przebudowano w XVI w. na renesansowa rezydencję i zmodernizowano zgodnie z panującą modą w okresie baroku. Obecny kształt pałac uzyskał dopiero w XIX w.

Inicjatorem klasycystycznej przebudowy rezydencji był zamożny i wpływowy hrabia Jan Josef Larisch-Mönnich. Ambitny właściciel majątku zmarł jednak przed ukończeniem prac. Jego dzieło kontynowała wdowa – hrabina Anna Maria Tekla. Prace modernizacyjne obieły cały kompleks pałacowo-parkowy. Były to w pełni przemyślane działania. Dla przykładu, aby uniknąć nieprzyjemnych zapachów i dobywającego się hałasu zwierząt hrabina poleciła przenieść zaplecze gospodarcze zdala od pałacu. W bezpośrednim sąsiedztwie rezydencji kazała wznieść natomiast oranżerię, ozdobny ogród z egzotycznymi roślinami (m.in. figowcami i drzewami ananasowymi) oraz sad. Nowo powstały park angielski zachęcał do romantycznych spacerów i przejażdżek.

Na pocz. lat 30. XIX w. Gebhard Leberecht książę Blücher z Wahlstattu, wnuk i imiennik słynnego pruskiego marszałka, ożenił się z córka hrabiów Larisch-Mönnich – Marią Nepomuceną. Blücherowie posiadali majątki na austriackim Śląsku, w Prusach, a od 2. poł. XIX w. także w Anglii. Za swoje główne rezydencje uważali jednak majątki rodowe w Krobiłowicach i w Raduni. Z tego też powodu stale modernizowali raduńską rezydencję.

Na pocz. XX w. przebudowali dachy południowego i północnego skrzydła, przez co uzyskali nowe przestrzenie użytkowe. Wtedy też wyposażyli pałac w szereg udogodnień i nowinek technicznych, znacznie poprawiających komfort ich życia.

Pomimo niewłaściwego używania pałacu w okresie komunizmu, kiedy budynek służył różnym celom, do dziś czytelne są ślady modernizacji z czasów Larisch-Mönnichów i Blücherów. Niestety pełnemu rozproszeniu uległo pierwotne wyposażnie pałacu. Dzięki zakupom antykwarzcznym i depozytom z innych pałaców udało sie jednak odtworzyć wnętrza typowe dla zamożnej arystokratycznej rodziny z XIX w. i 1. poł. XX w.